کانابیدیول یا سی‌بی‌دی یک فیتوکانانابینوئید است که در سال ۱۹۴۰ کشف شد. سی‌بی‌دی یکی از ۱۱۳ کانابینوئید کشف شده در گیاه شاه‌دانه است و تا غلظت چهل درصد در عصاره شاه‌دانه یافت می‌شود.

از سال ۲۰۱۹، تحقیقات بالینی در مورد CBD انجام گرفت و بر تأثیر این ماده به روی اضطراب، شناخت، اختلالات حرکتی و درد مطالعه شد، اما گفته می‌شود هنوز مدارک با کیفیتی که تأثیر این ماده بر این شرایط را اثبات کند وجود ندارد.

کانابیدیول را می‌توان به روش‌های مختلفی از جمله استنشاق، کشیدن شاه‌دانه در سیگاری یا ویپ، استفاده از اسپری آئروسل در گونه یا از طریق دهان وارد بدن کرد. این ماده در برخی کشورها در فرم روغن CBD (که تنها ماده فعالش سی بی دی بوده بدون اینکه تتراهیدروکانابینول (THC) یا ترپنها که در ماریجوانا (گل) موجود است را دارا باشد، ونتیجتا به دلیل نبودن تی اچ سی یا مقدار کم آن خاصیت روان‌انگیز ماریجوانا را ندارد)، روغن عصاره همپ، کپسول، شاهدانه خشک شده یا محلول مایع تجویز می‌شود. سی بی دی تأثیرات روان‌گردان پسر عمه گرانقدرش تی اچ سی را ندارد هم‌چنین حضور مقادیر بالای سی بی دی در بدن می‌تواند تأثیرات (منفی) تی اچ سی را کاهش دهد.